Wesołych Świąt!

Nasza Wigilia była ciepła, wesoła i zdrowa. W tym roku pierwszy raz świętowaliśmy sami i wcale nie było smutno, ale jak miało być smutno z takim kochanym brzdącem!
Na stole pojawiły się tylko trzy dania sałatka ze śledzi, którą Irysia wcinała z apetytem, także dość ostry
kremowy barszcz z uszkami z farszem grzybowym i na końcu łosoś ze szpinakiem w cieście francuskim, pycha!
A oto dowod

 

Irysiowy barszcz nietknięty, ale tego się spodziewałam.

A oto obiecane zdjęcia dirndl

Wesołych Świąt!

Czwartek był...

pozytywny! Ludziska kochane ile ja dzisiaj zrobiłam. Czuję, że nazbierałam dużo dobrych kamyczków.
Byłam dzisiaj z dzieckiem na Kinderturnen / dziecięcym sporcie. Potem dziecko, jak nie dziecko w aucie mi zasnęło o 10.50 i spało do 14.30. Dzięki temu wysłałam kartki świąteczne, byłam w pasmanterii, skończyłam
dirndl dla Irysi (zdjęcia po Wigilii), skończyłam koszyczek na widelczyki i łyżeczki, o:

Zapomniałam się pochwalić, co mi mój kochany mąż zrobił

Nie, nie chodzi o kawę.

O foremkę! Najwspanialszą foremkę na świecie, która robi przesympatyczne i praktyczne ciastka na brzeg
kubka lub filiżanki (Paulinko używam, a jak! )

A oto mój mały Kikaninchen, kto ogląda niemieckie bajki, ten wie o co chodzi.
Kawałek papieru, a stał sie najukochańszą maskotką na cały dzień.

 I od razu znalazł miejsce w skrzynce skarbów.
Na następnych zdjęciach zupa cebulowa. Chwalę się, ponieważ dziecko ma okres nie jedzenia i kto
by pomyślał, że cebulowa będzie smakować...I to z grzankami z chleba razowego, bo takim dziecko pluje dalej niż widzi.

No i proszę, można?  Można!
Dobranoc!

W paski i Mikołaje.

Wczorajsze popołudnie, niedzielne wcale nie było leniwe. Mąż zabrał Irysię do Omi, a ja zasiadłam do komputera, stąd wczorajszy wpis. Zadbałam o moją fryzurkę, a także... szyłam!!! Jak mi to dobrze zrobiło.
Bo muszę się do czegoś przyznać, mam początki depresji. Ale nie daję się i chodzę na terapię.
Wiem, że będzie tylko lepiej. Ale dosyć już. Ja szyłam nareszcie, po kilku miesiącach abstynencji!
A oto efekty:

I profesjonalny projekt. Jak widzicie jest to dirndl, niemiecka ludowa sukienka, a mi zostaje jeszcze
do uszycia fartuszek. A jak mi dziecko pozwoli, to zrealizuje jeszcze jeden plan. O, pranie się skonczyło.
Do następnego razu!

Teraz

    Świąteczne ozdoby gotowe. Może coś jeszcze dodam, ale jak już będzie choinka.
Adwentowe ciasteczka już zjedzone, a robiłam dwa razy. Zostało jeszcze trochę pralinek.
Ale tych pewnie też za chwilkę zabraknie. I dobrze.
W tym roku nie miałam euforii w ozdabianiu mieszkania, jednak efekt mi się podoba.

Wieniec zrobiłam sama, hurrraaaa!

 Tę piękną gwiazdę dostałam od Ani, a jak się tę gwiazdę robi możecie znaleźć w internecie.
Nie zabrakło również adwentowego wieńca, przed kilkoma tygodniami zrobiłam dwa, dla Omi i dla nas.

 Chyba zgubiłam zdjęcie naszego wieńca, trudno.

Z ważnych wiadomości: dziecko nam urosło! A konkretnie stopy dziecka. Nosi teraz rozmiary 24 i 25.
A dziwiłam się, że mała tak często chodzi na palcach. Coś mojego małża tknęło dzisiaj i wymierzył Irysi
stopę patyczkiem, 15,5 cm, w dotychczasowe buciki patyczek nie wszedł. Teraz dziecię dumnie paraduje
w nowych bucikach (miałam zapas, tak na wszelki wypadek-matczyny zmysł, hihi).

Dalsze wiadomości dotyczą rownież Irysi. Zaczęła myć zęby szczoteczką elektryczną, na zmianę

z nieelektryczną. Zaraz po tym jak zje coś pysznego od Pana Reniferka. Mamy świetną zabawę.

Zabawę mamy zwłaszcza w nocy, gdy dziecię nie chce spać, bo wyspało się za dnia. Zaczęło się to ok. 3 tygodni temu. Iris zasypia po południu po 17, 18tej. Przez pierwszą godzinę nie można jej obudzić.
Jest wyspana i wieczorem po 20, 21ej nie ma zamiaru zasnąć, ani siedzieć w łóżku. Wczoraj pobiła rekord:
zasnęła o 1.30 w nocy. Kogoś to oburza? A pomyśleliście o biednych rodzicach, którzy siedzą z dzieckiem tak długo? Jak czujemy się w dzień? Kiepsko, ponieważ dziecię wstaje o normalnej porze, czyli o ósmej rano. Dochodzi do tego trochę stresu, bo Iris ma teraz okres niejedzenia. Myślałam nawet, żeby zgłosić
się z nią do lekarza, ale po co? Żeby, kolejny raz usłyszeć, że to normalne? Zapewnienia pani doktor działają krótko. Na szczęście ostatniej niedzieli Omi opowiedziała o swoim najmłodszym dziecku, kiedy to miało
4 lata. Omi przeszła dokładnie to samo, tyle jeszcze, że musiała swoje dziecko szukać. Bo mała Corina
chowała się przed zaśnięciem za kanapą n.p.
Dla Iris ważne jest spanie, nie ważne gdzie

Miłego wieczoru i silnych nerwów dla wszystkich, którzy mają podobne niespodzianki od życia.
Do zobaczenia.

Leniwie dni płyną

To słońce, to deszcz, a dzisiaj najwięcej wiatru. W domu pranie, sprzątanie i zabawa z Iryśką.
A gdzie robótki moje ukochane, wymarzone? Leżą na półce i co jakiś czas muszę je wyjmować z lepkich łapek mojej córeńki. Przedstawiam moją córeńkę Irysię, która ma już rok i 9 miesięcy

W nowej fryzurze, w której wytrzymała caaałe niedzielne popołudnie.
A tutaj zajada marcepanowe ślimaczki w niedzielne przedpołudnie

Do jednych z najpyszniejszych drożdżówek jakie jadłam użyłam przepisu Elisse Utkane z marzeń.
Ponieważ wśród utkanych z marzeń wspaniałości ja już się gubię ze szczęścia, dlatego łatwiej będzie, jak poprostu podam przepis.

Ślimaczki

550g mąki

75g cukru

75g masła

25g drożdży lub jedna paczka drożdży suchych

200ml letniego mleka

2 jajka

szczypta soli

(Ja dodałam jeszcze cukier waniliowy, a że zabrakło mi 90g mąki, to zamiast tego dodałam otręby.)

Wszystkie składniki wyrobić, odstawić do wyrośnięcia na ok 1,5 godziny, jeszcze raz wyrobić
i rozwałkować na grubość ok. 1cm. Posmarować czym się chce: powidłami śliwkowymi, masą makową,
masą orzechową, rozwałkowanym marcepanem, posypać rodzynkami.
Następnie ciasto zrolować i pokroić na kawałki ok.3cm grube. Ułożyć na papierze do pieczenia i uwaga!
posmarować jajkiem wymieszanym z 2 łyżkami mleka, tak radzi Elisse i ma całkowitą rację. Raz nie posmarowałam i ślimaczki wyglądały nieapetycznie. 
Piekarnik ustawić na 180 stopni termoobieg lub 200 stopni, jak bez, i piec 15 minut.

Pycha! Dzięki Elisse!

I w ten prosty sposób mieliśmy pachnącą, smaczną niedzielę. Pozdrawiam

Trzy lata

Dziś mija nasza trzecia rocznica ślubu. Mmmm....Wczoraj czekałam do północy z szampanem,
ale mój mąż zasnął. Za to dzisiaj przywitał mnie:

Mmm...
Życzę Wam dobrego dnia!

Między latem a jesienią

W kalendarzu lato, za oknem wieje, pada, a po domu słoneczko biega. I jak tu życia nie kochać?
Dziś jest mi melancholijnie. Tyle rzeczy chciałabym zrobić, nowych, ładnych. Córeńka chce się bawić, ugotować obiadek trzeba, podać ten obiadek, posprzątać, pozmywać, usiąść, wstać,itd. Czasu za mało...stop, nie czasu
za mało, a źle zorganizowany. Tyle blogów przeczytałam, gdzie cieszą zdjęcia dzierganych sweterków, odnowionych mebli, rumianych ciast. Podzielcie się, jak Wy z tym wszystkim nadążacie!
Grunt to dobra organizacja, tak? Spróbuję.